Buenos dias wapas!
Miriam! q bieeeeeeeennnnnnnnn! ... estoy esperando verlo todo (aunque como no he entrado en el post de AI ... igual ya lo has puesto y yo sin enterarme!)
Emma, Roski.... q tal estais? ...
En Barna hoy hace soooooolllll.....

La verdad es q se agradece despues del dia gris de ayer...
Hoy os pongo unos poemas q he recuperado de la memoria ... SIIIIIIIII son el galego. Pero es q yo creo q se entiende bastante bien y no tiene ni punto de comparación a su traduccion en castellano (os pongo, pero las dos versiones). Son poemas de Rosalia de Castro.
Do intimo! / Lo intimo!
Unha vez tiven un cravo / Una vez tuve un clavo
cravado no corazón, / clavado en el corazón
i eu non me acordo xa se era aquel cravo / y yo no me acuerdo si era aquel clavo
de ouro, de ferro ou de amor. / de oro, de hierro o de amor.
Soio sei que me fixo un mal tan fondo, / Sólo sé que me produjo un mal tan hondo,
que tanto me atormentou, / que tanto me atormentó,
que en día e noite sin cesar choraba / que día y noche sin cesar lloraba
cal chorou Madanela na pasión. / como lloró Magdalena en la Pasión.
«Señor, que todo o podedes, / "Señor que todo lo puedes
-pedinlle unha vez a Dios- / -le pedí una vez a Dios-
daime valor para arrincar dun golpe / dame valor para arrancar de un golpe
cravo de tal condición». / clavo de tal condición."
E doumo Dios e arrinqueino, / Y diómelo Dios y lo arranqué,
mais... ¿quen pensara...? Despois / pero... ¿quién lo imaginara?... Después
xa non sentín máis tormentos / ya no sentí más tormentos
nin soupen que era delor; / ni supe lo que era dolor;
soupen só que non sei que me faltaba / supe tan sólo que no sé qué me
en donde o cravo faltou, / faltaba en donde el clavo faltó,
e seica, seica tiven soidades / y me parece... me parece que tuve añoranza
daquela pena... ¡Bon Dios! / de aquella pena... ¡Buen Dios!
Este barro mortal que envolve o esprito/ Este barro mortal que envuelve el espíritu, ¿quién
¡quen o entenderá, Señor...! / lo entenderá, ¿Señor?
TI ONTE, MAÑÁN EU / TÚ AYER, MAÑANA YO
Caín tan baixo, tan baixo, / Caí tan bajo, tan bajo,
que a luz onda min non vai; / que la luz donde mí no va,
perdín de vista as estrelas / perdí de vista las estrellas
e vivo na escuridá. / y vivo en la oscuridad.
Mais, agarda... ¡o que te riches / Pero aguarda… ¡el que te reíste
insensibre ó meu afán! / insensible a mi afán!
Inda estou vivo... inda podo / Todavía estoy vivo… aún puedo
subir para me vingar. / subir para vengarme.
Tirá pedras ó caído, / Tirad piedras al caído,
tiraille anque sea un cento; / tiradle aunque sea un ciento;
tirá... que, cando caiades, / tirad.. que cuando caigáis,
hanvos de face-lo mesmo. / os han de hacer lo mismo.
Bueno .... espero q os hayan gustado ... se me va a ir un amigo a Peru (con una ong para tres años) y estoy haciendole un "librito" con todos los textos q me han llegado al alma para q se lleve un cachito mio al otro lado del atlantico ... asi q estos dias puedo estar de lo mas tontorrona pq estoy un poco triste...
Gracias a todas por estar ahí!
