Jump to content

Estoy harta de que me miren como la loca de los perros

Puntuar este tema:


Noni80

Recommended Posts


Es que ya no aguanto mas, me miran como reprochandome que me preocupe por los perros abandonados, como si estuviera mal de la cabeza o no tuviera otra cosa que hacer, como si malgastase el dinero que me gasto en ellos cuando veo alguno que esta mal y lo necesita, de verdad ya no lo soporto, estoy harta.
Ayer fue la gota que colmo mi paciencia, salí a sacar a mi perra a la hora de la salida del insti de los niños y vi una perrilla que lleva unos dias vagabundeando por los alrededores de donde yo vivo. habia un grupo de niños ( no tan niños de unos 15 ó 16 años) que llamaban a la perrilla haciendo como que le iban a dar algo de comer, esta se acercaba con mas miedo que siete viejas, arrastrandose, entonces un niño la cogio en volandas e hizo como si se las fuera a tirar a las niñas del grupo, estas gritaban y decian que les daba miedo, asi que el niño alzó a la perilla (que no es mas grande que un bulldog frances) y la arrojo lejos, cayendo el animal de costado. Conforme me iba acercando iba pensando en llamarle la atencion al niño, pero veo que otra vez empiezan a llamar a la perrilla engatusandola como si tuvieran algo de comer, esta pobre hambrienta, se acerca de nuevo y otra vez le hacen lo mismo, entre carcajadas. Ya no pude contenerme mas, me acerque corriendo con mi perra y les reproche lo habian hecho y como es habitual en esta juventud, me mandaron a la mierda entre otras cosas. Cojí a la perra en brazos y me la lleve de alli, ya que la habia cogido y defendido me sentí responsable de ella, sabia que esa perrilla siendo tan pequeña e inocente lo iba a pasar muy mal en la calle, asi que que me la lleve a casa, la bañe, desparasite, le puse su pipeta, le curé unas heridas que tiene en las patas y aqui esta. Pero mi irritacion llega cuando la saco anoche a pasear junto con la mia, mis vecinos al verme con la perra, me miran, me preguntan, les eplico lo que me habia pasado y se rien, me dicen que yo siempre igual, que lo que tengo que hacer es llevarla a una perrera y listo, que con el dinero que me gasto ( que tampoco es que me gaste una fortuna, solo les dije que hoy la llevaria al veterinario para las heridas que tiene, ademas el vete cuando es por un caso de estos solo me cobra los medicamentos que pueda necesitar, ni la consulta ni nada mas, la verdad que es un sol) ellos le compran ropa a sus hijos o pagan una letra, reprochandome el dinero que me gasto sin saber cuanto es, y yo encima que soy una pava y las mejores contestaciones se me ocurren cuando ya estoy en mi casa, intento justificarme, ¡a ellos! ¡si no les debo nada!, les digo que bueno, yo no tengo niños y que en vez de comprarme un pantalon de marca pues me lo compro en las rebajas y si lo necesito, etc, y se vuelven a reir, me dicen " y ahora dos perros en la casa!!??" horrorizados, como si mi casa fuera una cuadra! y me paso el santo dia limpiando, puede que mi casa este mas limpia que algunas en las que no viven perros, paso la aspiradora todos los santos dias, limpio tapicerias y cortinas con vapor y aspiracion y una vez a la semana en la lavadora, mi perra tiene 3 camas, las cuales las voy intercambiando todas las semanas ya que se las lavo en la lavadora con agua caliente (a la max temperatura) con amoniaco, los suelos los friego dia si y dia no, lo dicho, me paso el santo dia limpiando para que me miren como si estuviera loca o tuviera algun sindrome raro, j...r! que solo tengo una perra y de vez en cuando me encuentro algun caso que no puedo pasar, soy consciente de que no puedo ayudar a todos los perros y animales del mundo, pero si en mi camino se cruza algun animal que esta mal, yo no puedo pasar de largo, no pienso en las molestias que me va acarrear, solo pienso en como puedo ayudarle.
Siento desahogarme asi y aqui, se que quizas este no sea el sitio, pero me siento tan incomprendida y los comprendo tan poco a ellos, como pueden pasar de largo del sufrimiento?? yo no puedo, es algo que me causa dolor y no puedo.
Lo siento de verdad, no espero que me leais, solo tenia que poder sacarlo de mi, soltar alguna que otra lagrima y que alguien me comprenda o por lo menos que no me juzgue y se que aqui sera asi, es mi tiempo y hago con el lo que quiero.
Besos


Enlace al post
Compartir en otros sitios
  • Respuestas 54
  • Creado
  • Última respuesta

Top Foreros En Este Tema

  • Noni80

    18

  • lolium

    9

  • saskia7

    2

  • magalisolares

    2

Top Foreros En Este Tema


Hola preciosa, tu corazón es muy grande y tienes mucho que dar :), y de hecho así lo haces. ¿Sabes? no estás sola en este tema, somos muchos los que amamos a los animales y los que sabemos que lo que nos reportan estos peludines jamás no lo podrá dar una persona, el amor y el cariño incondicional. Como tú bien dices, no puedes salvar a todos los animalitos que lo necesitan, pero con el gesto tan grande que has hecho ya es un paso enorme.
Respecto a los comentarios de los demás, pues no sé que decirte, cada uno opina de una manera, pero sólo los que no tienen o no han tenido nunca el amor de una bolita de pelo no saben ni entienden nada sobre lo que nos pueden hacer sentir, vale más no darles explicaciones, con sonreirles y decir, si, ya ya lo se... los dejas felices y mientras, tú por dentro deberías de pensar, pobres, no saben lo que se pierden.
Te felicito una y mil veces por haber recogido a la perrita, seguro que contigo va a estar en el mejor de los sitios, y si a alguien no le gusta que tengas dos en casa... pues será envidia y que tiene una vida muy aburrida y no tiene otra cosa que mejor que hacer que ver lo que hacen los demás.
Te mando muchos besitos desde Asturias de mi parte y de parte parte de mis 3 bolillas peludas. :beso:

Bravo por tí y por las personas como tú con ese corazón tan grande. :plas::plas::plas:


Enlace al post
Compartir en otros sitios

Muchas gracias a ambas, de verdad, ahora mismo he vuelto de pasear con las dos y lo mismo, mis vecinos "que que ganas de problemas tengo" que porque no llamo al servicio de recogida de animales y que se encarguen ellos que para eso estan (pero y luego? que pasa con el animal? como estara? estara bien?lo sacrificaran? lo pondran con otros perros que la morderan? son preguntas que me atormentarian, ese servicio es de perrera y no de protectora, pero asi el problema ya no es tuyo le pasas el mochuelo a otro) que un dia de estos tu novio te echa de casa con el perro (en broma pero tirando la pullita) ah! y que cuando tenga niños ya vere como se me pasa la tonteria de los perros, es que como no tengo pues me aburro, que lo que me hace falta es un niño.
Llego a casa, me siento en el sofa y mi perra que me conoce mas que nadie, se me acerca, me pone la cabeza en la rodilla y me mira con esos ojazos marrones y me digo que si no fuese como soy, si no me hubiese parado a acariciar a la que hoy es mi perra, no la habria conocido y me hubiera perdido el privilegio de su amistad y amor incondicional y los buenos y preciosos momentos que he vivido junto a ella, ahora ya tiene 11 años, se que algun dia me faltara, pero doy gracias al haber conocido ser tan noble, inteligente, generoso y algo alocada, con la que me he reido a carcajadas y me ha hecho mejor persona.


Enlace al post
Compartir en otros sitios

Noni80 imagino que ya lo sabrás pero que vamos, no estás loca en absoluto. Sólo tienes empatia, eso de lo que carecen muchas personas :).
A mi me pasa como a ti, pero yo tengo gatos, que me da la impresión que si la gente es insensible con los perros con los gatos todavía más. Es muy habitual que se crea que los gatos son de calle, y aunque es verdad que suelen sobrevivir mejor que los perros en la misma, son animales igual de cariñosos sólo que, al igual que las personas, cuando tienes que apañártelas en la calle te haces desconfiado y algo más huraño.
Yo todos los gatos que tengo son de la calle, de la zona en la que vivo menos una. Empezamos a esterilizar a los que venían a casa (no te cuento el show de enganchar gatos callejeros...:nodigona:)para evitar fundamentalmente la superpoblación más quitarles ese ansia de celo/monta y así evitar que se fueran lejos (con los consiguientes atropellos, peleas, enfermedades...). Eso incluía esterelizar algún gato del vecino, porque ellos no querían imagino que por el dinero, pero si criaban era un contínuo feedback...
Concluyendo, que la mayoría se han adaptado a vivir en casa, excepto unos 4-5 que no se fían al 100% y vienen cuando oscurece, se quedan a dormir y luego se van.
A todo esto decirte que también hemos sacrificado muchas cosas por ellos, pero lo hemos hecho a gusto :D.
Yo paso de vecinos, conocidos...etc que intentan decirte lo que tienes que hacer, acepto sugerencias pero no sermones. Sólo faltaba, yo no les hecho en cara que ellos prefieran ir a cenar todos los fines de semana en vez de cuidar a sus animales, así que al contrario tampoco lo aceptaría.
Y no estoy loca, sólo que tengo las cosas claras.
Respecto a los niñatos (de 10, de 15 o de 40) no vas a poder hacerles cambiar de actitud, porque son así, las medias tintas no valen. O a "ostias" o mejor no les digas nada, porque son fustrados que encima si les llamas la atención o bien te contestan mal o lo peor, lo pagarán con otro animal. Este tipo de gente es así de ignorante.
Y ya después de todo esto, decirte que es una perra guapísima y por lo que parece muy cariñosa. Qué suerte haber topado contigo :D


Enlace al post
Compartir en otros sitios

Ainnnnsss!!! Que cosa más bonita por favor!!! Como dice lolium, ha tenido mucha suerte en dar contigo :)

Y por favor Noni80, pasa de lo que te diga la gente!! Yo no entiendo cómo puede haber personas tan insensibles, y que te digan esas cosas y se queden tan anchas.. Son los típicos que tratan a los animales como si fueran objetos.. no ven que son seres vivos, y que sufren y tienen sentimientos.
A los niñatos, puff, yo no sé lo que les desearía.. pero mínimo que sufrieran en sus carnes lo que le hacen sufrir a los pobres animalitos a los que maltratan. Me da mucha pena esa falta de sensibilidad, y lo malvados que pueden llegar a ser.


Enlace al post
Compartir en otros sitios

Mira que yo no soy de perros... pero reconozco que es guapísima y tiene una cara de buena...

Me ha entrado hasta mal genio leyéndote. Yo creo que habría sacado el móvil y grabado a esos niñatos mientras lanzan el perrillo, sin que se dieran cuenta, para luego denunciarlos (si voy con mi marido, va a verlos seguro a decirles 4 cosas y a él no creo que se atrevan a contestarle :nodigona:). No se sabe con la poca educación que tienen hoy, un enfrentamiento con ellos dónde puede llevar, sobre todo cuando están en grupo, que se ponen aún más "gallito", pues hay que aparentar delante de las chavalas...
Y pasando de la gente, que como tú dices, no le debes explicaciones a nadie. :beso:


Enlace al post
Compartir en otros sitios

Muchas gracias a tod@s, de verdad, me habeis dado mucho animo ya que es salir a la calle con algun perro que este cuidando y voy rezando por no encontrarme con nadie para no escuchar tonterias, de verdad. yo no me meto con nadie, no soy cotilla, voy del curro a la casa y de esta con mi perra a todas partes, a comprar a pasear, procuro no molestar y que mi perra no moleste (es mas buena que el pan), vamos que voy a mi rollo y asi soy feliz, pero no entiendo porque la gente tiene que llevar la vida de los demas al dedillo, en fin, como decia la cancion de Alaska " a quien le importa lo que yo haga, aquien le importa lo que yo diga? yo soy asi y asi seguiré, nunca cambiaré"
Muchas gracias por vuestro apoyo, aunque ya se que no hay que hacerles caso, llega un momento en que los comentarios, miraditas, miradas de compasion y demas bromitas te hacen daño.
Muchas gracias de verdad, un beso muuuuuuuuuuuy grande.:beso:


Enlace al post
Compartir en otros sitios

Noni80 imagino que ya lo sabrás pero que vamos, no estás loca en absoluto. Sólo tienes empatia, eso de lo que carecen muchas personas :).
A mi me pasa como a ti, pero yo tengo gatos, que me da la impresión que si la gente es insensible con los perros con los gatos todavía más. Es muy habitual que se crea que los gatos son de calle, y aunque es verdad que suelen sobrevivir mejor que los perros en la misma, son animales igual de cariñosos sólo que, al igual que las personas, cuando tienes que apañártelas en la calle te haces desconfiado y algo más huraño.
Yo todos los gatos que tengo son de la calle, de la zona en la que vivo menos una. Empezamos a esterilizar a los que venían a casa (no te cuento el show de enganchar gatos callejeros...:nodigona:)para evitar fundamentalmente la superpoblación más quitarles ese ansia de celo/monta y así evitar que se fueran lejos (con los consiguientes atropellos, peleas, enfermedades...). Eso incluía esterelizar algún gato del vecino, porque ellos no querían imagino que por el dinero, pero si criaban era un contínuo feedback...
Concluyendo, que la mayoría se han adaptado a vivir en casa, excepto unos 4-5 que no se fían al 100% y vienen cuando oscurece, se quedan a dormir y luego se van.
A todo esto decirte que también hemos sacrificado muchas cosas por ellos, pero lo hemos hecho a gusto :D.
Yo paso de vecinos, conocidos...etc que intentan decirte lo que tienes que hacer, acepto sugerencias pero no sermones. Sólo faltaba, yo no les hecho en cara que ellos prefieran ir a cenar todos los fines de semana en vez de cuidar a sus animales, así que al contrario tampoco lo aceptaría.
Y no estoy loca, sólo que tengo las cosas claras.
Respecto a los niñatos (de 10, de 15 o de 40) no vas a poder hacerles cambiar de actitud, porque son así, las medias tintas no valen. O a "ostias" o mejor no les digas nada, porque son fustrados que encima si les llamas la atención o bien te contestan mal o lo peor, lo pagarán con otro animal. Este tipo de gente es así de ignorante.
Y ya después de todo esto, decirte que es una perra guapísima y por lo que parece muy cariñosa. Qué suerte haber topado contigo :D


A mi tambien me gustan mucho los gatos, pero por alergia no puedo ni estar en la misma habitacion en la que haya estado uno, me pongo malisima, hay unos cuantos por la zona en la que vivo, y les llevo comida y tambien un viejecillo que les lleva pescado, hablamos mucho cuando nos cruzamos y es super agradable.
Lo que haces es loable y admirable, haces el bien sabiendo que nunca te podran devolver el favor.:plas::plas::plas::plas::plas::plas::plas:
Enlace al post
Compartir en otros sitios



  • Mensajes

    • arthur93art
      Eigentlich, Es gibt nicht viele große Online-Casinos. Ich spiele schon lange bei dem Vulkanbet und kann nichts Schlechtes über ihn sagenWenn Sie Ihren Job aufgeben und Ihren Lebensunterhalt mit https://vulkan-bet-casino.fun/de/ verdienen wollen, ist dies der richtige Weg! Sie werden mir vielleicht nicht glauben
    • arthur93art
      Moim skromnym zdaniem, Nie ma wielu dużych kasyn internetowych. Zgodnie z uczciwymi komentarzami, Spin City casino bonus bez depozytu istnieje już od dłuższego czasu, Tam https://spincity-kasyno.pl/bonus-bez-depozytu znajdziesz największą liczbę różnorodnych gier, od gier stołowych po gry slotowe.
    • ryanjfreeman
      Xưởng sản xuất giày lâu đời nhất tại khu vực miền Nam Mang giày đã lâu nhưng có bao giờ bạn thắc mắc về nơi làm ra những đôi giày chưa? Hiện nay, nơi sản xuất giày thường là các xưởng mới quy mô lớn với máy móc hiện đại, còn không đa số sẽ nhập giày ngoại về bán. Đừng quên các xưởng giày thủ công nổi tiếng ra đời từ những năm 1900. Cùng Giày Timan ghé thăm những xưởng giày lâu đời nhất tại khu vực miền Nam có gì đặc biệt nhé. Nguồn gốc nghề đóng giày tại Việt Nam Cách đây hơn 500 năm (1484), tiến sĩ Nguyễn Thời Trung được vua Lê Thánh Tôn cử đi sứ sang nhà Minh (Trung Quốc). Cùng đi có ba vị: Phạm Quý Công (tự Đức Chính), Nguyễn Quý Công (tự Sĩ Bân), Phạm Quý Công (tự Thuần Chính), đã có công tìm hiểu, học hỏi được nghề làm giày da đem về nước truyền dạy cho dân.  Từ các vị này đã sản sinh ra các làng nghề, phố nghề đóng giày da thủ công tại Hà Nội và một số địa phương đồng bằng sông Hồng. Ngành nghề này vẫn được lưu truyền và hoạt động đến hiện nay.   >>> Xem thêm:  https://timan.vn   Tại sao giày thủ công luôn được ưa chuộng và có vị trí nhất định trên thị trường Thời nay, người ta cứ nghĩ giày thủ công không đẹp, không hiện đại, lỗi thời,... Nhưng nó chỉ đúng với một số mặt hàng khác, còn với giày thì ngược lại hoàn toàn. Sản xuất một đôi giày đòi hỏi độ tỉ mỉ, khéo léo, tinh xảo từng đường may mũi chỉ.    Một đôi giày thật sự có giá trị cao khi chúng không có quá nhiều phiên bản giống nhau mà người mang cũng đặc biệt hơn khi mang những đôi giày độc quyền. Đặc biệt là dân sành giày da, giày tây sẽ đánh giá cao đôi giày từ những xuong giay thủ công lâu đời nơi có những người thợ dày dặn kinh nghiệm hơn. Từng đôi giày da thủ công được người thợ trau chuốt kỹ càng từng centimet, về điểm này máy móc hiện đại không thể làm được.   Những xưởng giày lâu đời nhất tại TP.HCM  1. Xưởng đóng giày của ông Nguyễn Quang Đức Xưởng giày của ông Nguyễn Quang Đức (66 tuổi) tồn tại ở Sài Gòn hơn 50 năm nay. Ông cho biết ngày trước nhu cầu sử dụng giày rất nhiều nên cơ sở ông ăn nên làm ra, bây giờ thì có nhiều thương hiệu giày nước ngoài cạnh tranh nên sản lượng giày bán ra cũng ít hơn trước.    Ông Đức chia sẻ: “Để tạo nên một đôi giày bắt mắt và thu hút người mua thì công đoạn thiết kế và tách chi tiết là quan trọng nhất, đòi hỏi người thiết kế giày phải là người biết nắm bắt nhanh xu thế, đồng thời phải có ý tưởng sáng tạo độc đáo để cho ra đời những kiểu dáng, mẫu mã thu hút.”     Các mẫu giày da tại xuong san xuat giay của ông Đức vẫn giữ được nét sắc sảo của giày thủ công. Đứng trước những thay đổi của xu hướng thời trang hiện đại, rất may ông vẫn giữ được những nét truyền thống và tâm huyết với cái nghề gia truyền này.   THÔNG TIN LIÊN HỆ: Địa chỉ: Quận 4, Thành phố Hồ Chí Minh Giờ mở cửa: 08:00-20:00   2. Xưởng đóng giày Chaussures Ngọc  Nằm nép mình trên một căn gác nhỏ của Thành phố Sài Gòn sầm uất, ít ai biết tiệm đóng giày thủ công Chaussures Ngọc của ông Trịnh Ngọc đã tồn tại cách đây hàng chục năm. Cứ âm thầm, lặng lẽ, dù đã 90 tuổi nhưng hàng ngày người thợ lành nghề này vẫn mải miết với những đường kim, mũi chỉ để thực hiện niềm đam mê của mình.    Ông dành tất cả tâm huyết và trái tim cho những đôi giày mình làm ra, dù là người nổi tiếng hay một người dân bình thường đều được ông phục vụ tận tình, chu đáo. Không phải tiền bạc hay địa vị sẽ quyết định đến chất lượng của mỗi đôi giày, với ông mỗi đôi giày đều là một tác phẩm nghệ thuật. Có lẽ, chính bởi vậy ông luôn được mọi người kính trọng, không chỉ có những khách hàng thân thuộc mà ngay cả những người trong nghề cũng ưu ái gọi ông với cái tên "ông tổ" của nghề đóng giày.   THÔNG TIN LIÊN HỆ: Địa chỉ: 50 Lý Chính Thắng, Phường 8, Quận 3, Thành phố Hồ Chí Minh Điện thoại: 028 3848 3043 Giờ mở cửa: 08:30–21:30     Nếu bạn không thể tìm đến các xưởng giày hoặc không có thời gian nhiều để đặt may giày thủ công thì vẫn có thể chọn những thương hiệu giày nội địa trong nước có mặt hàng giày thủ công gia truyền.   Trong các hãng giày thì Giày Timan cũng là một thương hiệu và có xưởng giày hoạt động hơn 7 năm trong lĩnh vực giày dép. Những đôi giày tây, giày da của Timan được thiết kế thủ công tinh xảo tỉ mỉ từng centimet. Và cũng vì được làm thủ công nên khách hàng có thể yên tâm sở hữu những mẫu giày khác biệt. Thiết kế cho đối tượng khách trung niên, thuyết phục cả những vị khách khó tính nhất.   Lời kết Dù hiện nay có rất nhiều xưởng giày đẹp mới mọc lên, một số cửa hàng có xu hướng nhập hàng nước ngoài về bán. Nhưng có những nét đặc trưng mà chỉ giày thủ công truyền thống mới mang lại được. Người đam mê sưu tầm giày, người thật sự hiểu về giày sẽ đánh giá cao và chỉ ưa chuộng giày thủ công từ các xưởng giày lâu đời tại Việt Nam. Cũng là lý do những xưởng giày này tồn tại lâu được như vậy. Nếu có dịp hãy thử sắm một đôi giày của riêng bạn nhé!
    • yalani
      You need to use a third-party service to use Spotify Receiptify and get a receipt of your most played songs.   
    • tomashlabel
      Vivo en España y, tras probar varios casinos en línea, este https://bothoprojectspace.com/ es sin duda uno de los mejores. Lo que me cautivó fue la generosidad de los bonos y la rapidez de los pagos, aspectos que no todos los casinos pueden ofrecer. Recomiendo este casino a todos los que buscan una experiencia de juego completa y gratificante.
    • tomashlabel
      Chicos, ¡necesito vuestro consejo sobre casinos!
    • mahnatijandrej
      Buenas tardes y hola a todos. Imagina que estás sentado en casa, deseando un poco de emoción y aventura. Ahí es donde entra en juego https://pinupcl.com/, la plataforma más famosa de Chile. Con una experiencia de casino en vivo envolvente, puedo transportarme al centro de la acción desde la comodidad de mi salón. Desde el blackjack y la ruleta en vivo hasta el bacará y el póquer, puedo interactuar con crupieres reales y otros jugadores en tiempo real, lo que añade una capa extra de autenticidad y emoción a mi experiencia de juego. Recomiendo encarecidamente visitar este sitio.
    • AnaLuz5
      Si está bien protegido, no debería pasar absolutamente nada. Y menos si es el agar agar en polvo. Los deshidratados aguantan muchísimoooo. :)))) 
    • AnaLuz5
      Menuda hambre me entra con semejantes recetas. OMG! Qué buenaassss, gracias :))))
    • AnaLuz5
      Hoy he cocinado un estofado de seitán con setas y patatas. Oye, ha quedado buenísimo. Y la he preparado en una olla que compramos por internet en la web de Suministros Hosteleros Alicante. Es una tienda online para profesionales hosteleros, pero que sin ser autónomos también podemos comprar. Y madre mía, menuda diferencia de recetas me salen con los utensilios profesionales. Es que cambia mucho la cosa.  No subo foto de la receta, porque se me olvidó hacerla de lo bien que olía, desapareció rápido. 
×
×
  • Create New...